Uzun zaman önce sapladılar hançeri göğsüne ve yıllarca can çekişmeni izledim. Yaranı temizlerken ağladım seninle, kanına karıştı gözyaşlarım. Acımadan vurdular seni insanlık. Sen ne kadar yıprandıysan o kadar zarar gördüm ben. Sana inen her darbe ruhumdan bir parça kopardı. Bugün öldün sen insanlık. Yüzyıllarca değerini bilmemiş bencil yaratıklarız biz ve şimdi sensiz kaldık. "Yiyin birbirinizi!" dedin ve sonsuza dek yumdun gözlerini.
Sanki küçücük şehirde bir bana zarar veriyor yokluğun. Herkes gülüp eğleniyor, kahkaha sesleri duyuyorum kaldırımlardan. Bugün bir cenaze eviyim ben ve gördüm ki merhumun başka seveni yokmuş. Merak etme insanlık, bir parçanı toprak ananın yüzüne bıraktım: Kokmaya başladı mı yokluğun farklı gözlerin yaşlarıyla sulanacaktır mezarın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder