Dans ediyorum parmak ucumda, hayat nehri akarken bir taraftan, gözleri kapalı sallanıyor insanlar, ağırlıkları yokmuş gibi süzülüp duruyorlar, yüzlerine gülümseme görüyorum. Aynı melodiyi mi duyuyoruz acaba? Hiç sanmıyorum. Bak, bak şu genç oğlana! Nasıl hüzünle sallanıyor, kapalı gözlerinden yaşlar süzülüyor. Yanımda bir çift aşık, aynı ritimle, hafif adımlar atıyor. Biz değil ama onlar aynı şarkıyı duyuyor.
Herkesin bir şarkısı var bu hayatta ve ben kendiminkini kaybediyorum. Benim kulaklarıma kesik ve bozuk notalar ulaşıyor yalnızca. Kaybettim hayat müziğimi ve ölüm bile fısıldamıyor artık pas tutmuş kulaklarıma. Bir melodi duyar gibi yapmaktan vazgeçeceğim. Rol yapacak mecalim kalmayacak yakında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder