Krık Altıncı'dan Son Günaydın

yorgun düştü parmaklarım,

bu ne demek bilir misin?

aydın günlerden umudu kesmişim

karanlığa hoşgeldiniz dostlarım.

00.54

                gözlerim tamamen açık. yaşlanmışım yorgunluktan, hissediyorum. artık aynaya bakınca tutkun, gençlik ateşiyle yanıp tutuşan bir hanımefendi görmüyorum; gözlerinin feri kaçırılmış, hayata dair tüm umudu alınmış, belki ellisine dayanan bir ruhla baş başa kalmış bir beden görüyorum. hafif kambur bir sırtı var bu bedenin, yıllardır taşıdığı hain tilkiler ağır gelmiş olmalı, dışına da vurmuş acıları.

1.30

                gözlerim tamamen açık. artık başım da ağrıyor. dudaklarımı kemirip durmuşum istemeden, yanıyor. dünü düşünüyorum, akşam üstünü. nasıl güzel kahkaha atmıştım, nasıl güzel gülmüştüm arkadaşımın sözlerine. belli, gurur duymuşum ıslak dudaklarımın arasından çıkan sesle. şimdi aynı dudaklar kurumuş, bir damla su için yalvarır hâlde.

3.26

                gözlerim yarı açık artık, başımın ağrısı artıyor. uyumamak için direnmiyorum, yemin ederim. sanki yıllardır hiç dönüp bakmamışım kendime, birden kafama dank etmiş “ben” diye birinin varlığı, ne yapıyor diye kontrol edesim gelmiş. uyku haram bana, biliyorum. uyku her zaman haramdır benim gibilere.

4.13

                gözlerim yarı açık, bedenim tiril tiril titriyor. uykusuzluktan mı böyleyim yoksa anılar ağır mı geliyor? yanımda telefonum, arkadaşlarım bir tuş ötemde duruyor. kime yazsam bu saatte, kim beni bekliyor? kim, niye beklesin beni? uzanan elim, kendi kendine geri iniyor yastığımın üstüne. işte ilk gözyaşı o zaman düşüyor.

4.50

                gözlerim yanıyor. komşular rahatsız olmasın diye avuç içime saklamışım çığlıklarımı, boğazım yanıyor. ne acı, diyorum kendi kendime. ne acı! şimdi içim içimi yiyor; ama sabah ruhsuz bir suratla açıp kapıyı, (gün ışığını görür görmez gülerek elbette) yürümem gerekecek. bilir herkes: yalan yalnızca ağızdan çıkan kelimelerle söylenmez. bir insanın gülüşü en büyük yalan değil midir?

5.10

                gözlerim artık dayanamıyor. uyumuşum bir yirmi dakika; ama dedim ya uyku haramdır bana. peşimi bırakmıyor rüya alemi. geçenlerde sevdiğim kim varsa sızmış bilinçaltıma. neden terk ettiniz, neden tutmadınız kolumdan ve çarpmadınız tokadınızı yüzüme? ben istemedim bunu, ben değilim suçlusu bunların.

5.13

                hayır, hiç gerek yok sizi suçlamaya. ne kaybettiysem ben, kendim, kaybettim. benim hatalı, benim hayallerimi giyotinle dost eden. özür dilerim hepinizden.

7.00

                günaydın.

                uyumak istiyorum,

                ve bir daha uyanmamak belki de

                bugün günışığı görmek istemiyorum,

                umut dolu değilim,

                artık aşkı aramıyor bedenim

                tilkilerim peşimi bırakmayacak, biliyorum

                tilkilerle yaşamak istemiyorum.

                artık gözlerim kapalı kalsın istiyorum.

                son günaydın olsun bu benden size,

                artık gün aysın istemiyorum.