Ben, gerçek yüzünü basit bir kutuda saklayan basit bir insanım. Hiç tanışmadım benliğimle ve hiç görmediniz onu, ikinci Kırk Altıncı'yı kimsenin tanımadığına eminim. Onun yüzünden küçüklüğümden beri "yabancıyım" sizlere. Şimdi anlıyorum. Ne zaman gülsem titriyor ya dudaklarımın kenarı, direniyor gerçek kişiliğim, maskemi atmam için. Yapamam, bu riski alamam. Şu halimle bile insanlara oldukça yabancıyken gerçek Kırk Altıncı'yı çıkaramam. Kutudan sızan hain fısıltılar bile yetiyor günümü mahvetmeye, ben hiçbir zaman ben olamayacağım. Çünkü benim kendimi bulmam demek, hayatımı kaybetmem demektir. Şimdiden sırat köprüsünde yürür gibi yaşıyorum. Kutu açılırsa, ben düşmeden bir adım atamam.
Korkarak ve saklanarak yaşıyorum hayatı biliyorum. Nasıl cehennem gibi yakıyor yalnızlık içimi, nasıl kemiriyor ruhumu içten ve nasıl anlatırım bunu size? Şu halimle bile terk ediliyorum gün geçtikçe.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder